Galicia é unha das rexións europeas con maior riqueza en augas minerais e, en consecuencia, con maior tradición no seu uso. Hai evidencias da súa utilización xa dende tempos moi antigos, mesmo anteriores á romanización. O gran auxe chegou nos séculos XIX e XX debido aos cambios culturais deses tempos e á falla de medicinas efectivas para moitas doencias.
En Piñeira, aldea actualmente abandonada da parroquia de O Burgo, atópase o manancial mineiro-medicinal do mesmo nome, e que alerta da súa presencia polo forte cheiro das súas augas sulfuradas. No século XX chegou a ter certa fama, e cóntase que familias acomodadas da cidade de Ourense pasaban temporadas en Castro Caldelas para tomar as súas augas.
Tradicionalmente, a Fonte de Piñeira empregouse sobre todo para tratar aspectos do aparato dixestivo, aínda que tamén son indicadas para procesos reumáticos e enfermidades da pel.
Propiedades da Fonte de Piñeira:
Temperatura punto de surxencia: 12 ºC (augas frías).
Caudal: 0,01 l/s.
pH: augas alcalinas.
Facies hidroquímica: BNa, sulfuradas.
Ano de declaración de utilidad pública: 1892.
Tipo de declaración: augas mineiro-medicinais.
POZO DOS CABALOS:
Cerca da Fonte de Piñeira atópase o Pozo dos Cabalos, situado nunha fermosa contorna natural. Aquí, unha antiga represa retén a auga do río, formando unha piscina á que en tempos ían bañarse os veciños dos arredores.